Aleviler, dinsel eğitim sistemine dair bazı eleştirilerde bulunmaktadır. Bu eleştiriler, genel olarak şu noktalara odaklanır:
“Zorunlu Din Dersi:” Aleviler, Türkiye’deki zorunlu din derslerinin çoğunlukla Sünni İslam’a dayalı olduğundan şikayet etmektedirler. Alevi inancının ve pratiğinin bu derslerde yeterince temsil edilmediğini düşünürler. Bu durumun, Alevi çocukların kendi inançlarını öğrenmede zorluklar yaşamasına ve ayrımcılığa maruz kalmasına yol açıyor.
“Ayrımcılık ve Asimilasyon:” Aleviler, dinsel eğitim sisteminin Sünni İslam’ı merkeze alarak diğer mezhepleri ve inanç gruplarını dışladığını ve bu grupların kültürel ve dini kimliklerini asimile etmeye çalıştığını düşünmektedirler.
“Eşitlik ve Çoğulculuk:” Aleviler, eğitim sisteminin tüm inanç gruplarına eşit mesafede durması gerektiğini ve çoğulculuğu teşvik etmesi gerektiğini savunurlar. Bu bağlamda, dinsel eğitimin ya tamamen kaldırılmasını ya da her inanç grubuna eşit derecede yer verilerek yeniden yapılandırılmasını talep ederler.
“Alevi İnancının Tanınması:” Aleviler, eğitim müfredatında Aleviliğin bir inanç olarak tanınmasını ve Aleviliğe dair derslerin Alevi inanç önderleri tarafından verilmesini istemektedirler.
“Laiklik:” Aleviler, Türkiye’nin laiklik ilkesine vurgu yaparak, devletin dinler karşısında tarafsız olması gerektiğini ve dini eğitimin ailelerin tercihine bırakılmasını savunurlar.
Bu eleştiriler, Alevi toplumunun dinsel eğitim sistemine yönelik temel endişelerini yansıtmaktadır ve Alevi kurumları tarafından sık sık dile getirilmektedir.
ELİF KELEŞO
İlk yorum yapan siz olun